wegry.turawa.pl
Najważniejsze
Aktualne ogłoszenia parafialne
Parafia św. Józefa Robotnika | Osowiec-Węgry
Dożynki Parafialne 2024
2024 /wrzesień 15
Parafia
Skład Rady Parafialnej:
Osowiec: Artur Gallus, Joachim Miler, Wiesław Budnik, Joachim Blacha, Piotr Jendrzej
Węgry: Ryszard Halupczok, Waldemar Sochor, Andrzej Świerc, Michał Morawiec
Kolanowice: Konrad Nikodem, Czesław Lasek, Dariusz Stotko
Trzęsina: Bernard Loch, Bernard Knopp
Zaprzysiężenie członków Rady Parafialnej miało miejsce 19 grudnia 2021 r.
Historia
Kurację erygowano w 1923r. po wyłączeniu z parafii Kotórz Wielki miejscowości: Węgry, Osowiec, Trzęsina, Kolanowice. Kolanowice zostały filią nowoutworzonej Kuracji, gdyż ta wioska posiadała już kościół św. Barbary, który został w 1811r. przeniesiony z Opola. Do tego czasu był własnością O.O. Franciszkanów. Obecny kościół parafialny wybudowano w latach 1938-39 za duszpasterstwa ks. Franciszka Cyris. Kościół konsekrował w październiku 1939r. Ks. Kardynał Adolf Bertram. Ostatnią renowację wnętrza przeprowadzono w 1998r. W latach 1900-nych wybudowano kaplice przedpogrzebowe w Osowcu, Węgrach i Kolanowicach.
Kult św. Józefa Robotnika
1 maja 1955r. Papież Pius XII proklamował ten dzień świętem Józefa Rzemieślnika, nadając w ten sposób religijne znaczenie świeckiemu świętu pracy. Dzień ten podkreśla szczególną godność i znaczenie pracy, a także do złożenia hołdu tym jej wartościom, które pozwalają stosunki między ludźmi ją wykonującymi oprzeć na zasadach pokoju społecznego, dalekich od niezgody, gwałtu i nienawiści. Tak oto skromny Cieśla z Nazaretu, który był na ziemi podporą i opiekunem Syna Bożego i Jego Matki Dziewicy, jest obecnie otoczony osobliwym kultem jako uosobienie godności człowieka pracy i opatrznościowy Opiekun rodziny robotniczej.
Kult św. Barbary
Z ok. VII w. pochodzą legendy, które o niej opowiadają. Według opowieści była córką bogatego poganina DIOSKURSUSA. Żył on za czasów cesarza rzymskiego Maximiana z Nikomedyi. Zazdrosny o swą córkę ojciec zbudował dla niej wieżę by nikt nie miał do niej dostępu. Kiedy pewnego razu Barbara udała się z rodzicami do świątyni, doszła do wniosku, że posągi którym cześć oddawał jej ojciec nie są prawdziwymi bogami, że ponad nimi musi istnieć ktoś, kto jest Twórcą człowieka i ziemi i że On jest właśnie prawdziwym Bogiem. Za sprawą Valentiusza, który jako lekarz przebywał w domu Barbary, dowiedziała się o narodzeniu, życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Po pewnym czasie przyjęła chrzest. Kiedy ojciec dowiedział się, że została chrześcijanką, rozgniewał się i chciał ją przebić mieczem. Barbara schroniła się w górach jednak wydana stanęła przed trybunałem sędziów, który rozkazał ją ubiczować.
W więzieniu ukazał się Jej Chrystus dodając odwagi i obietnicę uleczenia ran. Co też się spełniło. Po bezskutecznych próbach pozbawienia jej życia rozgniewany ojciec zabrał ją na wierzchołek pobliskiej góry i tam własnoręcznie ściął ją mieczem.
Popularność swą kult Św. Barbary zawdzięcza przeświadczeniu, że chroni ona od nagłej śmierci. Relikwie świętej sprowadzono w 1258r. do Wenecji. W tutejszym kościele parapet chóru i empory zdobione są namalowanymi 12 scenami z życia Św. Barbary.